Dagelijks verwonder ik me. Over dat wat ik weet. Over toevalligheden. Over dat telefoontje precies op het juiste moment. Over die ene ontmoeting. Over mijn woorden die precies de juiste snaar raken. Over symboliek in de natuur. Over timing en hoe alles elke keer weer op z’n plek valt. ‘Bizar!’, of toch niet…

Hierin voel ik me gesteund door iets dat zoveel groter is dan ik kan bevatten! Noem het het Universum, moeder Aarde, God, Licht, Energie of wat jouw vorm ook is. Voor mij heeft het geen naam nodig. Het is er en ik vertrouw erop. Ik vind het bevrijdend om weer te geloven (wéten eigenlijk gewoon) en me te verwonderen! In dit deel krijgen de Sjamaan, de Godin en de Heks in mij alle ruimte. Hier BEN ik.

Maar er is ook die dagelijkse realiteit. Waarin alle lijntjes om aandacht schreeuwen in mijn systeem. Boodschappen, telefoontjes, agenda, huishouden, verbouwen, sociale contacten, afstemming, social media… PFFF… Hierin verlies ik mezelf en het kost me veel energie om alles bij te benen. Ik verlang naar eenvoud en rust. Ik wil het zo graag goed doen, voor iedereen, maar weet soms gewoon niet waar ik moet beginnen. ‘Ik kan niet heksen!!’, hoor ik mezelf roepen.

Nou eigenlijk wel… maar dit zijn lijntjes waar ‘heksen’ maar weinig mee te maken heeft. Hierin ga ik voorbij aan de verbinding met mezelf, met het grotere geheel. Hier spelen angst en wantrouwen de boventoon in plaats van overgave en vertrouwen…

Mooi om me daar steeds meer bewust van te zijn. Om mee te bewegen met wat er is. Het is goed. Ook als het niet goed is. Om de natuur, mijn natuur haar gang te laten gaan… Hoe geef jij jouw ritme en spiritualiteit ruimte?