Daar sta ik, rode blos op mijn wangen, mijn heupen wiegend, mijn lichaam beweegt sensueel, ik voel me vrij, mijn lijf leidt me de weg. Ik ben helemaal aanwezig. In het hier en nu. In mijn lichaam. Ik voel me prachtig! Met alles wat er is.

Onbewust kies ik vaak voor de zwaarte en het donker. Ik heb de neiging tot hard werken, over analyseren, beredeneren. En dat terwijl ik een verrassend licht en luchtig leven leid. Alsof ik er pas toe doe op het moment dat er iets aan de hand is. Dikke onzin natuurlijk, maar waarom doe ik er dan zo moeilijk over om dat te doorbreken?

In ons vak werken we vaak met de pijn en het verdriet. Maar dat maakt niet dat het ook altijd zwaar en donker hoeft te zijn. Ermee dansen en spelen is verrassend bevrijdend! Niet langer die hardwerkende frons, maar het in de beweging liefdevol aanwezig laten zijn, er naar glimlachen, het aandacht geven en zien. Wat geeft mij dat een ruimte!! Zacht werken… Dansen met dat wat er is. Het los schudden in mijn lijf. Erdoorheen bewegen en ademen. Heerlijk!

En lekker ook zo in de lente, als een lenteschoonmaak, een zachte bries door mijn systeem, tijd om ruimte te maken voor iets nieuws. ‘Er mag gedanst worden dames en heren!’